Congolese dokter: “Dankzij mijn opleiding in België, kan ik mensen terug thuis inspireren”

Zonder goed geschoold medisch personeel is een degelijke gezondheidszorg onmogelijk. Continue vorming door praktische stages en professionele uitwisselingen zijn daarom onontbeerlijk voor Memisa. We praten met Benjamin Bokungu, dokter in de gezondheidszone Bominege in DR Congo. Op dit moment is hij in België waar hij een opleiding volgt aan de ULC in publieke gezondheidszorg.

Aan motivatie geen gebrek

“Ik leer ontzettend veel bij. Uiteraard op medisch vlak, maar ook de onderdompeling in een nieuwe cultuur is verrijkend”, vertelt hij.  “Voor mij zijn opleidingen allesbehalve iets individueel. Oké, in eerste instantie word ikzelf (en de patiënten die ik zal behandelen) er beter van. Maar op termijn wint de hele gemeenschap. Ik zal namelijk terugkeren naar Congo met de nodige bagage. Dat zal me helpen om de mensen rondom mij te inspireren en hen dingen bij te leren.”

In het verleden gaf dr. Benjamin ook zelf reeds enkele vormingen. “In DR Congo is het medisch personeel dat ik ontmoet (of het nu gaat om een dokter, verpleger of een vroedvrouw) steeds erg gemotiveerd om bij te leren. Al is dat gezien de omstandigheden niet evident. Zeker in de afgelegen gebieden is expertise vaak afwezig. Gemotiveerde mannen en vrouwen die willen werken in gezondheidscentra zien zich vaak genoodzaakt om uren of zelfs dagen te reizen voor een cursus of training. En de wegen in Congo, tja hoe zal ik het zeggen, die lijken in niets op die hier in België.” (lacht)

Ondervoeding

Tijdens zijn opleiding leert dr. Benjamin het belang van doordachte strategieën om een bepaald probleem aan te pakken. “Neem nu ondervoeding. Een enorm probleem in een heleboel dorpen in DR Congo. Ondervoede kinderen zijn zwak en lopen sneller het risico om ziek te worden. Bovendien moeten ondervoede kinderen dikwijls stoppen met school wat een grote impact heeft op hun toekomst. ”

Dr. Benjamin kwam helaas al heel vaak in aanraking met gevallen van ondervoeding, maar één specifiek geval bleef hem toch bij. “In de zone waar ik aan de slag was, kwam een moeder helemaal in paniek aan in het gezondheidscentrum. Haar zoontje zweefde tussen leven en dood. Hij was er erg aan toe: ondervoed en een ernstige vorm van bloedarmoede. Maar dankzij Memisa was er een motorambulance aanwezig in het centrum. Onmiddellijk konden mama en kind overgebracht worden naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, zodat het kindje kon worden gered. Zonder motorambulance had dit waarschijnlijk heel anders afgelopen.”